Een portret van John Deley, zeebonk in hart en nieren en één van de laatste ijslandvissers die nog tot in 1995 heeft uitgevaren met de Amandine. Jarenlang, trotseerden hij en zijn makkers (de bende van Bakeland, de bijnaam die hij erfde van zijn grootvader) de woeste oceaan om op meer dan 2000 kilometer van huis te gaan vissen op kabeljauw in de ijskoude wateren rond ijsland.
Een ongelofelijke persoonlijkheid met het hart op de tong. Hij speelde de pannen van het dak in de kortfilm Toetnoestekie (productie door vzw klein verhaal) van Nicolas Daenens en hij werd ongepolijst geportretteerd door Stephan Vanfleteren. Sterk als een os en bijna niet klein te krijgen…
Helaas valt er zo goed als niet te ontsnappen aan de verschrikkelijke storm die kanker heet… Op het moment van dit portret zat John op de palliatieve afdeling en het zag er naar uit dat het een kwestie van weken was. ‘Ik kom hier om mijn laatste ‘sjiek’ uit te spuwen’; vertelde hij ons met de glimlach op het gezicht. Maar een zeebonk als John krijg je niet zomaar klein blijkt nogmaals. Na enkele maanden zag de afdeling palliatieve zich genoodzaakt om hem te ontslaan omdat hij simpelweg te goed is en het niet de bedoeling is om enkele jaren in het ziekenhuis te wonen. De kanker wint sowieso, maar John is niet van plan om zijn laatste sjiek uit te spuwen zolang hij zich nog goed voelt.
Onlangs brachten we hem opnieuw een bezoek in Godtschalck Zeemanshuis, een woonzorgcentrum voor zeelieden op rust. In dit unieke woonzorgcentrum wordt er nog altijd absolute voorrang gegeven aan zeelieden met meer dan tien jaar dienst. Elke kandidatuur dient gestaafd te worden met het “Monsterboekje”, waarin alle avonturen op zee werden opgelijst. Zijn monsterboekje was alleszins dik bezaaid met meer dan tien jaar zeemansavonturen. Dat bewijst ook de ingekaderde oorkonde aan de muur met de gouden medaille die hij ontving van de koning zelve.
Wij wensen je nog vele gezonde jaren toe,
heer Johnny Deley, motorist ter kustvisserij, te Oostende…
Reactie plaatsen
Reacties